આજ પૃથ્વીને પ્રાણ નવો દેતાં
મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
અમૃતનાં બિંદુ કેવાં વરસે છે વ્યોમથી ?
ઉપકાર ભૂલી શકાય કેમ ભોમથી ?
ઊંડી શાંતિને દેનાર એવો, મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
ચેતનથી છલકાતો, રસના ભંડારશો,
આશિષશી દિવ્ય કોઈ,સુખના અવતારશો;
એ તો પ્રભુની પ્રેમની ધાર જેવો, મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
ડોલી ઊઠ્યાં વૃક્ષ વહાલથી એનાં,
પંખીડાં ભાવભર્યાં શાંત રહે શેનાં ?
કરે ગડગડાટ ગગનમાં કેવો, મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
ચમકે છે વીજળી, આવી ને જાય છે,
જોઈને અંતરને આનંદ થાય છે;
એ તો સાચે છે જોવા જેવો, મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
અમૃતનાં બિંદુ એનાં ઝીલવાને આવો,
નાચીનાચીને એની સાથે કૈં ગાઓ;
એને ધન્યવાદ ઘટે ખરે દેવો, મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
આજ પૃથ્વીને પ્રાણ નવો દેતાં,
મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
વાત અંતરની નવી નવી કે’તો, મેહુલિયો વરસી રહ્યો, હે...વરસી રહ્યો !
- શ્રી યોગેશ્વરજી